روزنوشت‌های یک نویسنده و ویراستار

- حاج خانم...اجازه‌ی مرخصی می‌فرمایین؟

مادرجان شتابان دم در آمد و با خوشرویی گفت:

- کجا آقا محمد؟

سارا از جا بلند شد و در کنار همسرش ایستاد. محمد از روی ادب دست روی سینه‌اش گذاشت و گفت:

- با اجازه‌تون یه سر به ساختمون بزنم ببینم چه کار کردن، ظاهراً همه نیم ساعت دیگه میرن برای مهربرون بهناز خانم، تا برگردن بنده هم برگشتم.

مادر جان «باشه»ای گفت و محمد تک‌تک خداحافظی کرد. سارا هم آماده رفتن شد تا محمد در راه او را به خانه‌شان برساند. محمد یاسین را به مادرش سپرد و در حالی‌که از حیاط رد میشدند تا بروند، محمدیاسین با تمام سرعت به سمت آنها دوید.

- مامانی کجا میری؟

همه در حیاط جمع بودند و طبق معمول نرگس و فاطمه به همراه مادرش در آشپزخانه در حال تهیه غذای شب. صدیقه خانم عادت داشت که هر گاه مهمانی می‌گرفت، همه چیز تمام و کمال بگذرد. با اینکه انواع دردها به سراغش آماده بود و سنش از ۷۵ سال گذشته بود؛ اما باز هم راضی نمی‌شد تا کارها را به دخترانش بسپارد. این عادت همه‌ی قدیمی‌ها بود و او رابدجوری از پا درآورده بود.

سارا به آشپزخانه آمد و بر روی فرش با زمینه‌ی قرمز در کنار مادر و خاله‌اش نشست و به خورد کردن سالادها مشغول شد. نرگس خانم در حال ورز دادن گوشت و پیاز و ادویه بود تا سیخ کند. فاطمه خانم در حال پوست کندن بادنجان‌ها بود تا سرخ کنند. چادرش به دور کمرش افتاده بود و با نرگس درد و دل می‌کرد.

سالاد خورد کردن سارا زبانزد عام و خاص بود. آنقدر که هر گاه سالاد را در سفره می‌دیدند می‌فهمیدند که کار او بوده است.  تنها او می‌توانست آنها را منظم و سریع و یکدست خورد کند.

مانتواش را از زیر پایش جمع کرد و دورش انداخت، این لباس‌ها راحت نبود و تصمیم داشت به خانه برود تا لباس راحت‌تری بپوشد. چشم در چشمان خاله نرگس انداخت که چروک افتاده بود و لب به سخن گشود:

- چه خبر خاله؟ از کار چه خبر؟

بیشتر مکالمات سارا و خاله نرگس به کار و پول و چگونگی آن ختم می‌شد. خاله نرگس که هنوز خستگی سفر را از تن به در نبرده بود با صدای آرامی پاسخ گفت:

ازدواج سارا و محمد خیلی سریع اتفاق افتاد. از زمان خواستگاری تا مهربرون دو هفته گذشته بود که مهربرون اتفاق افتاد. یک هفته هم صرف آزمایشات و خرید قبل از عقد که فقط یک آینه و شمعدان و سرویس که از قبل برایش درنظر گرفته بودند شده بود و بعد عقد در محضر اتفاق افتاد. شش ماه بعد هم عروسی کردند.

خاله نرگس با مهربانی به سارا نگاه کرد و دستی به بازوی سارا کشید گفت:

- شما فرق می‌کردین سارا جون. تو کلاً همه چیزت با بقیه فرق داره...انگار از خواستگاری بهناز تا امروز سه ماه گذشته... .

خاله نرگس جزئیات را برای خواهرش می‌گفت که سارا بلند شده و به حیاط رفته بود. محمد یاسین به محض دیدن مادرش به سمت او دوید و در آغوش پر مهر مادر جای گرفت. سارا دستی بر سر و صورت پسرکش کشید و او را بوسید. به محض اینکه این پسر کوچک مطمئن شد که مادر در کنارش است به بازیگوشی پرداخت.

سارا چند دقیقه‌ای دم پنجره ایستاد و به محمد یاسین که در حال زورگویی به تبسم که دختر دایی‌اش بود آخرین نوه‌ی خانواده‌ی چاپگران بود چشم دوخت‌. تبسم تنها فرزند دایی افشین و زندایی فرزانه بود که یازده سال سن داشت. آیفون به صدا در آمد. دایی محمود که نزدیکترین شخص به آیفون بود، دکمه قفل در را زد و در باز شد. سمانه و همسرش، بهمن و دختر دو ساله‌اش وارد حیاط شدند. محمد یاسین از ذوق دیدار آذین به سوی او رفت و از روی بچگی او را در آغوش گرفت. با دیدن این صحنه همه قهقهه‌ای سر دادند و سارا و سمانه چشم و ابرویی آمدند. زندایی شمیم، همسر دایی محمود که زن تپل و مهربانی بود و همیشه می‌خندید با لبخند پهن شده‌ی روی صورتش لب زد:

صدای خنده‌های مردها که در حیاط نشسته بودند و صدای بابا گفتن محمدیاسین به گوش سارا رسید. از سر آسودگی نفس عمیقی کشید و منتظر شد تا جگرگوشه‌اش داخل خانه شود. صدای گرم مادرش را شنید که به مادربزرگ سلام می‌کرد.

از حیاط دو راه به خانه وجود داشت. یکی از پنجره‌ها به سالنی که با مبل‌های کرمی احاطه شده بود، ختم می‌شد و دیگری به اتاق سه‌در‌چهاری که در آن سه کمد مشرف به دیوار، یک تخت و یک میز مخصوص نماز برای مادرجان که پایش درد می‌کرد و توان سجده رفتن نداشت. البته به جز پایش، کمر و گردن و دست و زانو و خلاصه هر چه که درد می شناسید داشت.

مادر سارا، فاطمه خانم از اتاق وارد راهروی یک متری که اتاق و آشپزخانه و سالن را بهم وصل می‌شد، شد. سارا از روی مبل بلند شده بود و در کنار اُپن ایستاده بود. با مادرش سلام و احوال‌پرسی کرد. فاطمه خانم دوباره به اتاق که حالا زن‌ها به حیاط رفته بودند، بازگشت تا لباس‌هایش را عوض کند. چادری با زمینه کرمی و گل‌های سبز و قهوه‌ای که ست روسری ساتنش شده بود به سر کرد. سارا روی تخت نشست و یک تای شال کرمیش که روی شانه انداخته بود را باز کرد تا هوا بخرد. خاله نرگس هم روی تخت کنار سارا نشست.

- چه خبرا خواهر؟

فاطمه خانم با لبخند دلنشینی پاسخ داد:

- هیچی خواهر، سلامتی. تو چه خبر؟ کی اومدین؟ ماشینتون انگار دم در نبود... .

خاله نرگس که خسته‌ی راه بود و هنوز وقت نشده بود تا استراحتی بکند گفت:

سارا از شنیدن این خبر بسیار خوشحال شده بود. هیچ‌گاه فکر نمی کرد زمان آنقدر زود گذشته که حالا دختر دایی‌ها و دختر خاله‌هایش آماده‌ی ازدواج شده‌اند. او به یاد می‌آورد زمانی که چندین دختر کوچک و قد و نیم‌قد را به او می‌سپردند تا به‌عنوان یک نوه‌ی ارشد از آن‌ها مراقبت کند. حالا همان بهناز کوچولوی آرام شده بود دختر بالغی که امروز، روز مهربونش بود. زندایی راضیه تعریف کرد و سارا با جان و دل گوش می‌داد:

- از آشناهامونن. خونه بابام که روضه می گرفتیم میومدند. پسر خوب و فعالیه.

- چند سالشه زندایی؟ کارش چیه؟

- 8 سال از بهناز بزرگ‌تره. اولش نگران بودم.آخه هشت سال خیلیه ولی بعد دیدم خونواده ی خوبی هستم گفتم توکل به خدا. فوق لیسانس برقه توی تهران کار می‌کنه... .

- یعنی بهناز باید بره تهران؟

- نمی‌دونم. خودشون که خیلی به پسرشون وابسته‌ان. گفتن که میاد اصفهان. خونه‌اش اصفهانه.

- خونه هم داره؟

- آره. یه خونه دو طبقه ساختن مخصوص دو تا پسرشون و پدر و مادرِ میرن یه خونه دیگه دو کوچه نزدیک اونان ولی جدان.

محمد متفکرانه دست به چانه‌اش که ته ریشی داشت کشید. سارا ادامه داد:

- وقتی خداگاه این اصول را اجرا کنی و در یک بازه زمانی این کار را ادامه بدی، وارد مرحله چهارم می‌شی. این مرحله‌ایه که افراد فوق‌العاده موفق در اون قرار دارن. در این مرحله همه چیز غیرعادی انجام میشه و ناخودآگاهِ آگاه نام داره و به صورت اتوماتیک اتفاق میفته. یعنی نمی‌دونی که می‌دونی. ما کارها رو در این مرحله به صورت غیرعادی انجام می‌دیم چون به عادت تبدیل شدن و به صورت اتوماتیک اجرا می‌شن و چون برای طولانی‌مدت انجامشون دادیم، طبق عادت اجاراشون می‌کنیم. در بسیاری از موارد، افراد موفق از این فرآیند آگاه نیستن و به صورت غیرعادی انجام میدن و نتایج خوب مالی به‌دست می‌آورن. پول به دست میارن، شاد میشن و به چیزی که می‌خوان می‌رسن، چون این اصول را در سطح ناخودآگاه و از روی عادت انجام میدن و به اجرا کردنش فکر نمی‌کنن.البته این فرایند یه شبه اتفاق نمیفته؛ اما شما باید به این مرحله برسی، به همین دلیل باید این اصول رو در ابتدای فرایند اجرا کنی، مثل تایپ کردن. اول کار به همه چیز فکر می‌کنی؛ اما وقتی یک تایپیست حرفه‌ای شدی، دیگه به چیزی فکر نمی‌کنی، به صورت غیرعادی انجامش می‌دی و این همون مرحله‌ایه که باید به اون برسی.

بطری آب را در دستش جا‌به‌جا کرد و محمد را مخاطب قرار داد:

- اولین مرحله ناخودآگاهِ ناآگاهه. یعنی نمی‌دونین که نمی‌دونین. ناخودآگاه ناآگاه یعنی شما از ناآگاهی‌تون آگاه نیستین. قبل از این‌که به سمینار بیای و این اطلاعات رو به دست بیاوری، واقعاً نمی‌دونستی چه کارهای اشتباهی انجام دادی که روی امور مالیت تأثیر گذاشته‌ و حتی نمی‌دونستی راه حلی برای این اشتباهات وجود داره. شما ناخودآگاه، آگاه نبودی...وقتی این واقعیت رو فهمیدی که کارهایی انجام دادی و یا اتفاقاتی افتاده که باعث شده به جای سود کردن، بدهی بسیاری بالا بیاری، وقتی از اشتباهاتت و راه حل‌ها آگاهی پیدا کنی وارد مرحله دو یعنی خودآگاهِ ناآگاه می‌شی. حالا می‌دونی که نمی‌دونی.

در راه موزیک ملایمی پخش می‌شد. محمد متفکرانه به خیابان خیره شده بود و فکر می‌کرد. سارا نگاهی پر مهر به محم انداخت. او می‌دانست که هر گاه همسرش حرفی نمی‌زند مسئله‌ای رخ داده و با توجه به این‌که اگر مستقیماً از او می‌پرسید، جواب قانع‌کننده‌ای نمی‌شنید پس مثل یک زن زیرک رفتار کرد.

امیرحسین سپه‌وند و همسرش مؤدبانه تشکر کرده و رفتند. پس‌ازآن بانو به همراه همسرش از سالن خارج‌شده و به سمت آسانسور رفتند.

- محمدم، می‌خوای یه زنگ به بابا و اینا بزن ببین اونا هم میان خونه‌ی مادرجون؟ نگران محمد یاسینم.

محمد درحالی‌که گوشی همراهش را از جیب شلوار کتانیش درمی‌آورد، گفت:

- حتماً میان. مهندس خودشون به من خبر دادن ولی خب، برای اطمینان زنگ می‌زنم که خیالت راحت شه.

آسانسور به طبقه پارکینگ رسیده بود و جز آن دو کس دیگری نبود. سارا لبخند گرمی حوالی دل محمد کرد و با عطوفت لب زد:

- من هر وقت پیش توأم از هفت‌دولت آزادم و دلم قرصِ.

محمد دست همسرش را فشرد. تلفن وصل شده بود.

- عرض ادب جناب مهندس، خوبین؟

مهندس روزبه، پدر سارا، کارش نظارت بر ساختمان‌های بزرگ بود و هم‌اینک در طبقه دهم یک ساختمان نیمه‌کاره ایستاده و با پیمانکار درگیر گفتگو بود که تلفنش زنگ خورد و نام مهندس منتظری را دید. همان‌گونه که لبخند بر لب داشت پاسخ داد:

- سلام‌علیکم. خوبی پسرم؟

- از احوال‌پرسی شما. غرض از مزاحمت مهندس، سارا خانم نگران محمدیاسین بودن...

مهندس روزبه همان‌طور که با دست به سمت دو کارگر اشاره می‌کرد، پاسخ داد:

- چه نگرانی، نوه‌ام اومده خونه ما که خونه خودشِ. شما هم تشریف بیارین تا باهم بریم خونه حاج‌خانم.

سارا و محمد به ماشین رسیده و محمد در را باز کرده بود.

- حقیقتش بابا، ما نزدیک خونه مادرجونیم. می‌خواستم بهتون بگم اگه زحمتی نیست، محمدیاسین رو هم بیارین.

- چه زحمتی پسر خوب، باشه. منم تا نیم ساعت دیگه میرم خونه و عهدوعیال رو میارم اونجا. پس می‌بینیمتون.

- سپاسگزارم. امری نیست؟

- عرضی نیست محمد جان. به امید خدا.

تلفن قطع‌شده و محمد رو به سارا که در صندلی کنارش نشسته بود کرد و گفت:

- نیم ساعت دیگه میان. می‌خوای یه چیزی برای مادرجون بخریم؟

خیال سارا آسوده شد. با راحتی به صندلی نرم ماشین رها شد و گفت:

- آره یه چیزی بگیریم. خوبه دوغ و گوشفیل بگیریم که همه دوست دارن.

محمد «چشم»ی گفت و به سمت خانه مادربزرگ سارا به راه افتادند.

بانو چانه‌ی خود را خاراند. محمد چشم ریز کرده بود و حتی پلک هم نمی‌زد و همه‌ی وجودش گوش شده بود تا کنجکاوی خود را ارضا کند. با خود فکر کرد که «این مرد کیه که سارا باید اونو بشناسه؟ اصلاً از طرز نگاهش خوشم نمیاد.» چند ثانیه‌ای گذشت، سارا گفت:

- متأسفانه به جا نمیارم.

مرد جوان لبخند گرمی زد در‌حالی‌که دست زن جوان زیبای چادری‌ای را در دست داشت، گفت:

- می‌تونم به جرأت بگم که اکثر آموزش‌هاتون رو آنلاین شرکت کردم. امروز همسرم هم با خودم آوردم تا در اولین سمینار حضوری که شرکت می‌کنم، همراهم باشه.

دختر جوانی با چشم و ابروی سیاه کنار او ایستاده بود. لبخندی بر لب داشت که چهره‌اش معصومانه نشان می‌داد. دختر جوان چادرش را روی سر تنظیم کرد و لب زد:

- خیلی خوشحالم امروز اومدم. امیرحسین خیلی از شما تعریف می‌کرد، همیشه میگه شما باعث نجاتش شدین. حیف کروناست وگرنه بغلتون می‌کردم.

بعد از مرگ مادر آقای سپه‌وند، به‌کلی خود را گم کرد و افسرده شد. روز و شب را در مسجدی می‌گذراند که کسی او و ثروتش را نشناسد. به‌دنبال حقیقت بود. در آن مسجد با زهرا آشنا شد. شبی زهرا مورد حمله دو مرد لات قرار گرفت و امیرحسین به دادش رسید. آشنایی آن‌ها از آن‌جا بیش‌تر شد. در همان روزها پسر کلاس‌های خودسازی بانو و خداشناسی مسجد را می‌گذراند تا خود را یافت و ازدواج کرد. اکنون به یادگیری ادامه می‌دهد و زندگیش را مدیون مهربانی خدا، آشنایی با زهرا و آموزش‌های بانو می‌داند. بانوی دارامند خنده‌ای کوتاه کرد و اظهار مسرت کرد.

- خیلی خوشحالم که مفید بوده. همون احساسی الان دارم که انگار به بزرگ‌ترین هدفم رسیدم. خیلی خوشحالم کردین.

امیرحسین دستش را به شانه همسرش کشید و سری از سر رضایت تکان داد. محمد با دیدن دختر جوان و فهمیدن ماجرا نفسی از سر آسودگی کشید. او صادقانه عاشق سارا بود و همیشه حواسش جمع بود که همسر زیبا و جوانش را حفظ کند تا هیچ‌گونه گزندی به روحش وارد نشود. او سارا را هدیه‌ای از طرف خدا می‌دانست و موظف بود با جان و دل از او مراقبت کند.